Waar te beginnen….

Wat een week, wat een week! We hebben weer heel wat meegemaakt deze week. Zal maar gewoon beginnen bij het begin. Maandag moesten we allebei om 7.00 uur beginnen. Ik zei nog tegen Arjen dat we tegen Dave, onze supervisor, moesten zeggen dat we donderdag geen vervoer hadden naar het werk, maar we waren het gewoon vergeten! Gewoon aan het werk gegaan zonder eraan te denken. Stom he? Allebei hard gewerkt die dag. Ik moest tussen de diensten door even gauw boodschappen doen, maar dat was best wel lastig, omdat ik dus niet wist wat Arjen wilde eten. Uiteindelijk heb ik maar gewoon spullen voor hem gekocht om pasta te maken en zelf een salade gegeten. Ik moet al om 16.00 uur eten omdat mijn avonddienst om 17.00 uur begint en Arjen werkt tot een uurtje of 16.30 uur en is dan vrij. Nou, dan dinsdag. Ik moest werken met een ander meisje dan waar ik normaal mee werk. Moest haar van alles uitleggen natuurlijk, maar dat vond ik echt niet erg. We maken ook schoon bij bedrijven die accommodatie voor werknemers op het eigen terrein hebben en dan moeten we ook bedden opmaken. Dat ging goed. Het was jammer dat onze supervisor was vergeten om anti-schimmel middel te bestellen. Arjen heeft weer maandverbandtrommels verwisseld. Hij moet hiervoor met een hele grote bus rijden, eigenlijk een halve vrachtwagen. Vooral achteruit inparkeren is dan een hele klus hoor, maar hij kan het goed! Ik weet dat een paar mensen dit niet geloven omdat hij in een jaar tijd 3 auto’s total loss heeft gereden, maar deze mini-vrachtwagen gaat dus prima! ’s Avonds moest ik met m’n supervisor werken en wat bleek? Hij doet zelf alles maar half. Vaak stofzuigt hij niet terwijl dat wel moet en zegt hij dingen als: ach deze ruimte ziet er toch al niet meer uit, laat maar! Slecht he? Er zaten heel veel kangoeroes op de weg toen we terug reden. Woensdag hadden we ook gewerkt en samen boodschappen gedaan. Ik wilde vissticks eten maar Arjen liever rijst. Arjen heeft nog een was gedraaid met werkkleding, zodat ik donderdag lekker schone kleertjes aan kon. Fijn hoor! Donderdag moesten we ons Kel wegbrengen, want ze kreeg nieuwe banden. Dat was weer penning zestien, Vick, dat weet jij wel!!! Maar dan weten we waar we zo hard voor werken. ’s Avonds moest ik weer werken met Emma en dachten we dat er in een gebouw iemand binnen was terwijl dat niet de bedoeling was. Nou dat was spannend! Ik ben gaan kijken en toen bleek het de wasmachine te zijn. En ik reed ook nog heel hard over een rots (ik dacht echt dat het een plastic zakje was), wat zorgde voor heel veel kabaal en gestuiter in de auto. Arjen was die avond met onze huisgenote Sharon naar de pub geweest en had daar veel biertjes op. Verschil moet er zijn denk ik. Ze hadden Don’t look back in anger van Oasis uitgebeeld in de kroeg. Vrijdag heb ik maar liefst 15 uur gewerkt. Ik heb heel veel moeten stofzuigen deze dag. Vandaag is zaterdag. We moesten samen werken vanochtend. Arjen heeft de wc’s en keukens schoongemaakt en ik de bureaus en vuilnisbakken. Om en om hebben we gestofzuigd en gedweild. We hebben elke kamer nog lekker gesprayd met room-deodorant. Dat ruikt lekker en dan weten de mensen dat we hebben schoongemaakt. ’s Middags heb ik nog 2 cakes gebakken maar bij de eerste was ik de bakpoeder vergeten. Volgens Dan, onze Canadese huisgenoot en tevens bakker, smaakte hij desondanks naar een blondie (een brownie zonder chocola). Ik weet niet of ik me gevleid moet voelen: wie wil er nou een brownie zonder chocola??? Net toen ik de was buiten had gehangen ging het ineens even een paar minuten regenen!

Nou, ik denk dat we toch wat vaker een blog moeten gaan posten, want dit was slechts een samenvatting van deze week. Ik heb echt een selectie moeten maken van de leukste gebeurtenissen. Best lastig hoor. Ik twijfelde even om nog iets te schrijven over een of andere voetbalwedstrijd van de week, die we ook nog hadden gezien. Was wel aardig. En er werd ook nog iemand 30. Maar nu stop ik, want anders wordt de blog te lang. Tot de volgende keer weer!!

Veel liefs Ankie en Arjen

;-)