The journey continues...

Eindelijk, na een maand aardbeien plukken, zijn we weer on the road. We hebben de dag voor vertrek ons Kel weer omgetoverd van verlaten bus tot opvallende verschijning en zijn op weg gegaan naar Walpole.

Walpole zelf was niet meer dan een dorpje van 450 inwoners, met een hele gezellige kapper die meer leek op een bouwvakker en die Ankie een playmobil-kapsel heeft aangemeten (zie foto’s). Maar de Valley of the Giants, de grote toeristische attractie met heeeeeeeele grote bomen die honderden jaren oud zijn, was erg mooi. Nog eenmaal hebben we een treetop-walk geprobeerd (grote ijzeren stellages die als wandelpad door de boomtoppen heen lopen) maar dit kan ons toch niet echt bekoren. We hebben het 2 keer gedaan en het valt toch steeds weer een beetje tegen.

Hierna doorgegaan naar de Gloucester Tree. Dat is dus zo’n hele oude boom, die gebruikt wordt als uitkijktoren voor brand. Er zijn ijzeren staven in de boomstam geschroefd en je kunt dan zo omhoog klimmen naar de top (lees: 60 meter). Die staven zitten een halve meter uit elkaar en als je uitglijdt heb je pech: er zit geen vangnet onder! Arjen heeft zijn hoogtevrees hier in Australië overwonnen en klom zo als een ware aap naar boven, en ook Ankie bleek (zoals het een Playmobil-poppetje betaamt) stalen zenuwen te hebben. Het uitzicht bovenop was erg spectaculair en wij vonden dit de ultieme treetop-walk! Daarna nog een 10 km lange wandeling gemaakt waar we een mooie slang tegenkwamen, en aan het einde van de middag op het strand nog stingrays (roggen) van bijna een meter doorsnee in de branding zien zwemmen!!

Volgende ochtend goed begonnen met een ontbijtje in het zonnetje op het strand. Alsof jullie nog niet jaloers genoeg zijn nu, moeten we er toch even bij vermelden dat het extra leuk was om uitzicht te hebben op een groep dolfijnen die lekker in het water aan het spelen en springen waren… Diezelfde dag zijn we naar een grot gegaan in de buurt van Margaret River. We hadden wel gelezen dat het een grot was die wat avontuurlijker was dan de standaard tours door grotten. Uiteindelijk zijn we met z’n tweeën de grot ingegaan met lantaarns om onze nek, en bleek dat je door smalle rotsspleten wat ladders op moest, langs een touw naar beneden moest “klimmen”, over rotsen moest klimmen…. Het was echt spannend en daardoor extra leuk. Ondenkbaar dat er zoiets in Nederland zou mogen (net zoals die Gloucester Tree trouwens) zonder begeleiding, beveiliging, of het ondertekenen van een eigen-risico-verklaring. Hier zeggen ze gewoon: be careful, have fun! Erg leuk, en het maakt de activiteiten alleen maar leuker!

Oh ja, vanwege onze filosofische laatste blog, bijna vergeten te vermelden dat we als echte Aussies ook de surfplank kunnen bedwingen. Met onze collega’s/huisgenoten (zo’n 14 man) een groeples surfen genomen! Erg kicken… Ondanks onze roots in het land dat leeft met water (welk land niet?), waren we niet te betrappen op enig talent. Wel op doorzettingsvermogen, want na 1,5u proberen is het ons gelukt om te staan!! Jeeejj! Gelukkig heeft onze huispaparazzi deze paar seconden ook nog weten vast te leggen. Samen met wat minder gelukkige pogingen, overigens! Deze zijn te vinden in: http://picasaweb.google.com/arjen.vanbeek/WestAustralia10903Tot2504#

Weer wat nieuwe avonturen van ons, we zijn blij weer op weg te zijn en weer iets te melden te hebben!! Er staan weer nieuwe foto’s op de site onder: http://picasaweb.google.com/arjen.vanbeek/WestAustralia22604TotNu#

Veel groetjes van ons!